توضیحات
اثر حاضر در بارۀ خاستگاه و آراء و افکار و جای مزار اُمّی عارفِ حکمت خسروانی و به قول هُجویری طرازِ ولایت و جمال اهل هدایت شیخ ابوالعباس قصاب یا قصارِ آملیِ طبرستانی است.
با وجود تمام اهمیتی که شیخ ابوالعباس قصاب آملی در میان عارفان پیشین و همچنین ادوار بعد دارد، هیچ اثر پژوهشی مدونی که به بررسی و تحلیل گفتار و کنشهای او بپردازد، تألیف نشده است.
عارفی که میراث‌دار عرفان حکمت خسروانی و حلقۀ ارتباط و زنجیرۀ گمشدۀ عرفانی ایرانی و اسلامی است که به دلیل اُمّی‌بودن و نداشتن تألیف از یک سو و کمبود منابع لازم در بارۀ او از سویی دیگر،کمتر به آن توجه شده است.
این خلاء وقتی بارزتر می‌شود که عارفانی چون ابو سعید ابوالخیر، ابوالحسن خرقانی و ابو عبدالله داستانی دست‌پروردگان او بوده‌اند و درک درست اندیشۀ این گروه، مستلزم فهم جامع تصوف در اندیشۀ اوست.
نکتۀ برجسته اینکه در مجموعۀ احوالات او روایتهایی نقل شده که در احوالات عارفان قبل و بعد و در مجموعۀ متون عرفانی، کم‌نظیر و بلکه بی‌نظیر است.
سروال‌بخشیدن و نعلین‌دادن و… نمونه‌ای از این موارد است که نگارنده با توجه به متون کهن و در مواردی کمیاب، چون نسخۀ میکروفیلم «مرادالمریدین» بدان پرداخته است.
