توضیحات
نخستین طلیعه‌های شعر آزاد طی سالهای 1294-1299 ش. در کنار شعر خراسانی درخشیدن گرفت. شاعران بنام نظیر ابوالقاسم لاهوتی، تقی رفعت و میرزادۀ عشقی اغلب متأثر از اشعار هجایی اروپا، با تصرف در قالبهای سنتی شعر فارسی، گامی دیگر در مسیر تحول و نوجوئی برداشتند، این شاعران تساوی وزنی مصراعها را برهم زدندو تصرفاتی در کاربرد و کارکرد قافیه به وجود آوردند که برخی از این تصرفات زمینه‌ساز ظهور شعر نو بود. شیرین و فردا اثر نوپرداز جوان تلاشی است برای این نوپردازی. تجربه‌های شخصی از منِ شاعرانه گرفته تا خاطرات واقعگرایانۀ شخصی درهم تنیده شده است و گهگاه حرکت به‌سوی منِ جمعی در افق دید شاعر نمایان است. اگرچه، ساخت زبانی و نحوی اثر گویای تلاش نوپرداز جوان برای رسیدن به زبانی منسجم است و حوزۀ تفکر و تحلیل شاعر محدود به تصویرسازی برخی تجربه‌های رقیق دخترانه است.
